عملکردها

اطلاق مفرد بر جمع

از دانشنامه علوم اسلامی

نسخهٔ تاریخ ‏۳ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۵:۳۰ توسط Admin (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

توضیح مفهومی

اطلاق مفرد بر جمع : ذکر صیغه مفرد و اراده جمع؛ از اقسام مجاز لغوی

«اطلاق مفرد بر جمع» به معنای آوردن لفظ مفرد به جای جمع و از اقسام مجاز لغوی است؛ مانند:

1. «إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِی خُسْرٍ»؛ «که واقعا انسان دستخوش زیان است» (العصر// 2) . در این آیه کلمه «الانسان» مفرد است که به دلیل ادامه آیه: «إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا...»، به معنای «اناسی» آمده است.

2. «إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا»؛ «به راستی که انسان سخت آزمند (و بی‏تاب) خلق شده است» (معارج// 19) . در این آیه نیز همه انسان‌ها مراد است؛ به دلیل استثنایی که در دو آیه پس از آن آمده است: «إِلَّا الْمُصَلِّینَ».

منابع

  1. الاتقان فی علوم القرآن جلد 3 : صفحه 129

اصطلاح‌نامه

اعم

مجاز لغوی ( علوم قرآنی )

وابسته

اطلاق جمع بر مفرد

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه اطلاق مفرد بر جمع به زیرصفحه اطلاق مفرد بر جمع/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

  • الاتقان فی علوم القرآن جلد 3 : صفحه 129، 130
  • قرآن ثقل اکبر : صفحه 310