تفاوت میان نسخه‌های «تعبیر از مستقبل به لفظ ماضی»
از دانشنامه علوم اسلامی
جز (۱ نسخه واردشده) |
|
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۵:۵۷
توضیح مفهومی
تعبیر از مستقبل به لفظ ماضی : ذکر صیغه ماضی و اراده معنای مستقبل؛ از مصادیق مجاز لغوی
«تعبیر از مستقبل به لفظ ماضی» از اقسام مجاز لغوی است. علت اطلاق ماضی بر مستقبل این است که وقوع آن را تحقق‌یافته تلقی کرده است؛ مانند:
1. «وَیَوْمَ یُنفَخُ فِی الصُّورِ فَفَزِعَ مَن فِی السَّمَاوَاتِ» (نمل// 87) که منظور از «فزع»، «یفزع» است.
2. «وَیَوْمَ نُسَیِّرُ الْجِبَالَ وَتَرَی الْأَرْضَ بَارِزَةً وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا» (کهف// 47) ؛ که «حشرناهم» یعنی «نحشرهم».
3. «وَنَادَی أَصْحَابُ الأَعْرَافِ رِجَالاً» (اعراف// 48) که منظور از «نادی»، «ینادی» است.
4. «أَتَی أَمْرُ اللّهِ فَلاَ تَسْتَعْجِلُوهُ» (نحل// 1) که «أتی امرالله» یعنی «یأتی امرالله».
در این آیات، لفظ ماضی بر کاری اطلاق شده است که در آینده صورت می‌پذیرد؛ به دلیل تحقق قطعی این امور در قیامت.
منابع
- البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 3 : صفحه (372-376)
- قرآن ثقل اکبر : صفحه 311
- الاتقان فی علوم القرآن جلد 3 : صفحه 131
اصطلاح‌نامه
اعم
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه تعبیر از مستقبل به لفظ ماضی به زیرصفحه تعبیر از مستقبل به لفظ ماضی/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.