مبارک (قرآن)
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
مبارک (قرآن) : یکی از اوصاف قرآن
یکی از نام‌ها و صفات قرآن «مبارک» است. این صفت در چهار آیه بر قرآن اطلاق شده است: «وَهَذَا کِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ مُبَارَکٌ» (انعام// 92) و آیه 155، و نیز آیات 50 سوره انبیاء و 29 سوره ص.
«مبارک» به معنای چیزی است که در آن خیر و برکت زیاد باشد، و برکت به معنای ثبوت خیر الهی است.
طبرسی برای نامگذاری قرآن به «مبارک» سه وجه ذکر کرده است:
1. قرآن ممدوح و باعث خوشبختی است و هر کس به آن تمسک جوید، به فوز عظیم رسیده است.
2. برکت یعنی ثبوت خیر فراوان و دائم؛ و قرآن را از این رو مبارک خوانده‌اند که قرائت و عمل به آن، خیر است و علم اولین و آخرین در آن هست و باعث آمرزش گناهان می‌شود و حلال و حرام در آن بیان شده است.
3. برکت یعنی کثرت، و قرآن چون از کتاب‌های آسمانی دیگر، مطالب بیشتری دارد، مبارک نامیده شده است.
فخر رازی می‌نویسد: قرآن ذکر مبارکی است که فرشته‌ای مبارک در شب مبارک بر نبی مبارک برای امت مبارک نازل کره است. همچنین قرآن منبع و سرچشمه انواع خیرات و نیکی‌های ثابت و بی‌شمار الهی است.
منابع
- المفردات فی غریب القرآن : صفحه 43
- مجمع البیان فی تفسیرالقرآن جلد 4 : صفحه 334
- التفسیر الکبیر جلد 2 : صفحه 80
- التفسیر الکبیر جلد 2 : صفحه 18