قاعده « ان الشی ء ما لم یجب لم یوجد »

توضیح مفهومی

قاعده « ان الشی ء ما لم یجب لم یوجد » : توقف وجود شیء بر ضرورت یافتن آن

این قاعده بیان می‌کند که موجودات ممکن، که نسبت ماهیت آنها به وجود و عدم یکسان است، تا زمانی که به سرحد وجوب نرسند هرگز نمی‌توانند در صحنه هستی ظاهر گردند؛ بنابراین، هر چیزی تا وجوب و ضرورت وجود نیابد، موجود نمی‌شود، چه وجوب آن بالغیر باشد مثل: ممکنات، و چه بالذات مثل: واجب الوجود.

نکته اول:

این قاعده از قواعد فلسفی شمرده می‌شود که در اصول نیز در مواردی ـ مانند بحث مقدمه واجب ـ به آن استناد شده است.

نکته دوم:

دامنه این قاعده فقط معلول‌های طبیعی را فرا می‌گیرد و افعال اختیاری را شامل نمی‌شود.

منابع

1. محاضرات فی اصول الفقه جلد 2 : صفحه 118
2. فرهنگ نامه اصول فقه

اصطلاح‌نامه

وابسته

اوامر ( اصول فقه )

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه قاعده « ان الشی ء ما لم یجب لم یوجد » به زیرصفحه قاعده « ان الشی ء ما لم یجب لم یوجد »/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

• حقایق الاصول جلد 1 : صفحه 301
• محاضرات فی اصول الفقه جلد 2 : صفحه 118