عادت ( اصول فقه )

رده‌ها

(برای دیدن زیررده‌ها
بر روی "◄" کلیک کنید)

▼ عادت ( اصول فقه )

◄ عادت جمعی

◄ عادت فردی

توضیح مفهومی

عادت ( اصول فقه ) : شیوه مستمرّ نزد فرد یا گروه خاص

عادت، به معنای روش و شیوه عملی یا گفتاری مستمر در نزد فرد یا گروه خاص است؛ به بیان دیگر، عادت، به روشی گفته می‌شود که فرد یا گروهی بدان خو گرفته و آن را تکرار می‌نماید، البته تعریف‌های متعددی برای عادت و رابطه آن با عرف وجود دارد.

برخی عرف و عادت را یکی دانسته‌اند. بعضی نیز مانند ' ابو محمد غزالی ' میان عرف و عادت تفاوت مفهومی گذاشته، ولی از نظر مصداق آنها را یکی دانسته‌اند. گروهی هم عادت را اعم مطلق از عرف دانسته‌اند، زیرا عادت، به فردی و جمعی تقسیم می‌شود، ولی عرف، همان عادت جمعی است.

نیز ر.ک:عرف ( اصول فقه )، عناصر عادت.

منابع

1. الاصول العامة للفقه المقارن : صفحه 419
2. کتابشناسی اصول فقه شیعه : صفحه 33
3. مبادی فقه و اصول : صفحه 204
4. اصول الفقه الاسلامی جلد 2 : صفحه (828-829)
5. دانشنامه حقوقی جلد 2 : صفحه (57-58)
6. مبانی استنباط حقوق اسلامی یا اصول فقه : صفحه (254-255)
7. منابع اجتهاد (ازدیدگاه مذاهب اسلامی) : صفحه (392 (392-394)
8. فرهنگ نامه اصول فقه

اصطلاح‌نامه

اخص

عادت جمعی، عادت فردی

وابسته

عرف ( اصول فقه )، عناصر عادت

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه عادت ( اصول فقه ) به زیرصفحه عادت ( اصول فقه )/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

• اصول الفقه الاسلامی جلد 2 : صفحه (828-829)، (829-828)
• الاصول العامة للفقه المقارن : صفحه 419
• القواعد و الفوائد جلد 1 : صفحه 147
• دانشنامه حقوقی جلد 2 : صفحه (57-58)، (58-57)
• فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول : صفحه 244
• کتابشناسی اصول فقه شیعه : صفحه 33
• مبادی فقه و اصول : صفحه 204
• مبانی استنباط حقوق اسلامی یا اصول فقه : صفحه (254-255)، (255-254)
• منابع اجتهاد (ازدیدگاه مذاهب اسلامی) : صفحه (392-394)، (394-392)
• نظریة العرف و دورها فی عملیة الاستنباط : صفحه 51