عملکردها

حکم (قرآن)

از دانشنامه علوم اسلامی

توضیح مفهومی

حکم (قرآن) : یکی از اوصاف قرآن

در آیه‌ای از قرآن «حکم» بر قرآن اطلاق شده است: «وَکَذَلِکَ أَنزَلْنَاهُ حُکْمًا عَرَبِیّاً» (رعد// 37) .

دو معنای متفاوت برای «حکم» در لغت ذکر شده است:

1. به معنای دستورالعمل قطعی با قضاوت مخصوص در امور مورد اختلاف؛ 2. به معنای حکمت.

بنا بر معنای اول، قرآن مجید از این جهت که شامل احکام الزامی است و در امور اختلافی میان مردم قضاوت می‌کند، حکم نامیده شده است. و بنا بر معنای دوم، قرآن به دلیل دربرداشتن معارف الهی، برآن «حکم» اطلاق شده است. امین‌الاسلام طبرسی می‌نویسد: «قرآن را از آن رو «حکم» گفته‌اندکه در آن، احکام الهی وحلال و حرام بیان شده است».

منابع

  1. تاریخ قرآن : صفحه 13
  2. تاریخ جمع قرآن : صفحه 7
  3. المیزان فی تفسیر القرآن جلد 11 : صفحه 373
  4. قرآن شناسی جلد 1 : صفحه 41
  5. قرآن درآئینه اندیشه ها : صفحه 244
  6. مجمع البیان فی تفسیرالقرآن جلد 6 : صفحه 46

اصطلاح‌نامه

اعم

اسامی و صفات قرآن

منابع

  • اعجاز قرآن : صفحه 31
  • البیان فی تفسیر القرآن : صفحه 10
  • المیزان فی تفسیر القرآن جلد 11 : صفحه 373
  • تاریخ جمع قرآن : صفحه 7
  • تاریخ قرآن : صفحه 13
  • قرآن درآئینه اندیشه ها : صفحه 244
  • قرآن شناسی جلد 1 : صفحه 41
  • مجمع البیان فی تفسیرالقرآن جلد 6 : صفحه 46