عملکردها

ابتدای حسن

از دانشنامه علوم اسلامی

توضیح مفهومی

ابتدای حسن : شروع به قرائت از عبارت دارای معنای مستقل، با ارتباط شدید به ماقبل

«ابتدای حسن» از گونه‌های ابتدای جایز و عبارت است از ابتدای به چیزی که معنای آن کامل است، ولی با ما قبل خویش ارتباط شدید دارد؛ مانند ابتدا کردن به عبارت: «هُدًی لِّلْمُتَّقِینَ» (بقره// 1) . این آیه با قبل خود (ذَلِکَ الْکِتَابُ لاَ رَیْبَ فِیهِ) ارتباط شدید دارد. و مثل وقف بر «الْحَمْدُ لِلَّهِ» و ابتدای به ما بعد آن در آیه: «الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ» (فاطر// 1).

منابع

  1. تلاوة القرآن-فضلها و احکامها- : صفحه 75
  2. الاتقان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 292

اصطلاح‌نامه

اعم

ابتدای جایز

منابع

  • الاتقان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 292
  • تلاوة القرآن-فضلها و احکامها- : صفحه 75
  • پژوهشی در قرآن و فنون قراءت به روایت حفص از عاصم کوفی : صفحه 145