جارودیه ( فقه )
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
جارودیّه
جارودیّه: از فرقههای زیدی.
جارودیه منسوب به زیاد بن منذر عبدی با کنیه ابی الجارود، از انشعابهای فرقه زیدی) ر زیدیه (به شمار میروند. آنان امیر مؤمنان علیه السّلام را خلیفه بلافصل پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله میدانند و معتقدند رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله حضرت علی علیه السّلام را با اوصاف به مردم معرفی کرد؛ لیکن مردم با رویگردانی از امامت آن حضرت گمراه و کافر شدند. و نیز به امامت امام حسن و امام حسین علیهما السّلام پس از امامت حضرت علی علیه السّلام اعتقاد دارند؛ لیکن میگویند: پس از امام حسین علیه السّلام، امامت به صورت شورایی در میان فرزندان امام حسن و امام حسین علیهما السّلام و هرکس از آنان که عالم و فاضل باشد و قیام کند جریان دارد. 1
عنوان یاد شده به مناسبت در باب وقف به کار رفته است.
جارودیه از فرقههای شیعه - به معنای عام آن - به شمار میروند، از این رو، اگر مالی بر شیعه - بدون تقیید به امامی بودن یا فرقهای دیگر - وقف گردد و قرینه و شاهدی نیز موجب انصراف آن به فرقهای خاص نگردد، شامل جارودیه نیز میشود؛ لیکن شامل برخی فرقههای دیگر زیدی همچون بتریّه) ر بتریّه (که قائل به خلافت بلافصل حضرت علی علیه السّلام نیستند، نمیشود. 2
جارودیه و دیگر فرقههای شیعه غیر دوازده امامی در صورتی که ناصبی) ر ناصبی (نباشند، بنابر قول مشهور محکوم به اسلام میباشند و احکام مخالف بر آنان جاری است3) ر مخالف (.
1. بحوث فی الملل والنحل 453/7؛ کتاب الملل والنحل 2 141 - 140 /1. المقنعة/ 654؛ جواهر الکلام 3 41 - 40 /28. التنقیح) الطهارة (87 - 83 /2.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 3 : صفحه 35