تسلیت
از دانشنامه علوم اسلامی
بر روی "◄" کلیک کنید)
توضیح مفهومی
تَسلیَت: دلداری و سر سلامتی دادن به صاحب عزا.
از آن به مناسبت در باب طهارت سخن رفته است.
حکم: تسلیت به مصیبت دیدگان - اعم از بزرگ و کوچک، زن و مرد، همچنین تسلیت صاحبان عزا به یکدیگر - بویژه پس از دفن میّت مستحب است. حدّی برای زمان تسلیت نیست، امّا اگر در زمانی صورت گیرد که موجب یادآوری اندوه فراموش شده گردد ترک آن بهتر است.
چگونگی: ابراز همدردی با مصیبت دیدگان بر حسب شأنشان متفاوت است. به عنوان مثال نسبت به کودک یتیم، دست کشیدن بر سر او مستحب است. البتّه در حصول ثواب تسلیت، نفس حضور نزد صاحب عزا و دیدار با او کفایت میکند، هرچند ابراز همدردی با گفتن کلمات تسلّی بخش افضل است؛ لیکن برپایی مجلس سوگواری و اطعام مردم از سوی صاحب عزا استحباب ندارد، هرچند جایز است، بخصوص زمانی که بر اثر ترک آن آبروی صاحب عزا به خطر افتد. تسلیت به اهل ذمّه) ر اهل ذمّه (جایز است. 1
1. جواهر الکلام 332 - 325 /4؛ العروة الوثقی 443 /1.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 2 : صفحه 476
اصطلاح‌نامه
اعم
اخص
- تسلیت به خود، تسلیت به زن جوان، تسلیت به همدیگر
- به لحاظ اسلام و ایمان:
- تسلیت به اهل تسنن، تسلیت به کافر
- به لحاظ زمان:
- تسلیت بعد از دفن، تسلیت قبل از دفن
منابع
- المبسوط فی فقه الامامیة جلد 1 : صفحه 189
- تحریرالوسیله جلد 1 : صفحه 95
- جامع المقاصد فی شرح القواعد جلد 1 : صفحه 445
- جواهرالکلام فی شرح الشرایع الاسلام جلد 4 : صفحه 325
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 2 : صفحه 476
- کتاب السرائرالحاوی لتحریرالفتاوی جلد 1 : صفحه 171
- مجمع الفائدة و البرهان جلد 2 : صفحه 493
- مستمسک العروة الوثقی جلد 4 : صفحه 263
- مهذب الاحکام جلد 4 : صفحه 202