ادات تعدیه
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
ادات تعدیه : ابزار متعدی‌کردن فعل لازم
«تعدیه» مصدر باب تفعیل و به معنای «متعدّی کردن» است؛ یعنی فعل لازم بی‌نیاز از مفعول را به یک فعل متعدّیِ محتاج به مفعول تبدیل می‌کند. «باء» از ادات تعدیه است که در قرآن نیز به کار رفته است؛ مانند:
1. «... ذَهَبَ اللّهُ بِنُورِهِمْ...»؛ «خدا نورشان را برد» (بقره// 17) .
2. «وَلَوْ شَاء اللّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ»؛ «و اگر خدا میخواستشنوایی و بیناییشان را برمیگرفت» (بقره// 20) .
در این دو آیه فعل لازم «ذهب» با «باء» متعدی شده است.