اطلاق مفرد بر جمع
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
اطلاق مفرد بر جمع : ذکر صیغه مفرد و اراده جمع؛ از اقسام مجاز لغوی
«اطلاق مفرد بر جمع» به معنای آوردن لفظ مفرد به جای جمع و از اقسام مجاز لغوی است؛ مانند:
1. «إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِی خُسْرٍ»؛ «که واقعا انسان دستخوش زیان است» (العصر// 2) . در این آیه کلمه «الانسان» مفرد است که به دلیل ادامه آیه: «إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا...»، به معنای «اناسی» آمده است.
2. «إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا»؛ «به راستی که انسان سخت آزمند (و بیتاب) خلق شده است» (معارج// 19) . در این آیه نیز همه انسان‌ها مراد است؛ به دلیل استثنایی که در دو آیه پس از آن آمده است: «إِلَّا الْمُصَلِّینَ».
منابع
- الاتقان فی علوم القرآن جلد 3 : صفحه 129
اصطلاح‌نامه
اعم
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه اطلاق مفرد بر جمع به زیرصفحه اطلاق مفرد بر جمع/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.