استعاره اصلیه
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
استعاره اصلیه : استعاره با لفظ مستعار به صورت اسم جنس
«استعاره اصلیه» استعاره‌ای است که در آن مستعار (لفظی که استعاره در آن جاری شده است) اسم جنس غیر مشتق باشد؛ خواه اسم ذات باشد (همچون «اسد» برای مرد شجاع) ، خواه اسم معنا (همچون «قتل») ، خواه اسم جنس حقیقی (مانند «انسان») و خواه اسم جنس تأویلی برای شخصیت‌های مشهور (مانند «حاتم» که مراد، انسان بخشنده و کریم است) ؛ مانند: «وَإِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتَابِ» (زخرف// 4) که لفظ «أم» برای «أصل» که همان لوح محفوظ و آن اصل کتاب‌های آسمانی است، استعاره آورده شده است، و لفظ مستعار (أم) اسم غیر مشتق است.
این نوع استعاره را «استعاره اصلیه» گفته‌اند؛ چون استعاره در خود اسم واقع می‌شود؛ بر خلاف «استعاره تبعیه» که در امور تقدیری می‌آید.
نیز ر.ک:استعاره تبعیه.
منابع
- الاتقان فی علوم القرآن جلد 3 : صفحه 152
- التمهید فی علوم القرآن جلد 5 : صفحه 325
- القرآن و الصورة البیانیة : صفحه 184
اصطلاح‌نامه
اعم
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه استعاره اصلیه به زیرصفحه استعاره اصلیه/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.