استحقاق مدح ( اصول فقه )
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
استحقاق مدح ( اصول فقه ) : شایستگی برای ستایش، به سبب انجام حسنات و ترک قبایح
استحقاق مدح به معنای حکم عقل و عقلا به شایستگی شخص برای مدح می‌باشد؛ یعنی شخص شایستگی آن را دارد که درباره او سخن دلالت کننده بر بزرگی و رفعت مقام او، گفته شود.
سبب استحقاق مدح، به جا آوردن واجبات و مستحبات و اجتناب از قبایح و امور ناپسند در نزد عقل و عقلا می‌باشد؛ بنابراین، ' مطیع ' به سبب حسن فعلی و حسن فاعلی و ' منقاد ' به سبب حسن فاعلی سزاوار مدح می‌باشند.
برخی معتقدند استحقاق مدح عین استحقاق ثواب یا ملازم آن است [۱].
پانوشت
منابع
- المحکم فی اصول الفقه جلد 2 : صفحه (167-169)
- تحریرالمعالم : صفحه (145-146)
- بدایع الافکار : صفحه (329-332)
- فرهنگ نامه اصول فقه
اصطلاح‌نامه
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه استحقاق مدح ( اصول فقه ) به زیرصفحه استحقاق مدح ( اصول فقه )/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.