تسبیح ( وسیله ذکر )

توضیح مفهومی

تسبیح: گفتن 'سُبْحانَ اللَّه' و مانند آن از اذکار دلالت کننده بر تنزیه خداوند/ دانه‏های به نخ کشیده شده جهت گفتن ذکر خداوند.

تسبیح به معنای دوم:

تهیّه تسبیح از جنس تربت امام حسین علیه السّلام و شمارش تسبیحات حضرت فاطمه سلام اللَّه علیها، بلکه گفتن هر ذکری با آن و حتّی گردانیدن آن در دست هرچند بدون ذکر، مستحب است. 11

از انواع استخاره، استخاره با تسبیح است) ر استخاره (. 12

1. الحدائق الناضرة 245 /8؛ جواهر الکلام 2 89 /10. جواهر الکلام 97 89 /10 و 322 - 319 /9. 3 166؛ الحدائق الناضرة 4 425 - 422 /8. جواهر الکلام 40 - 26 /10؛ الحدائق الناضرة 5 417 - 412 /8. جواهر الکلام 376 - 372 /9. 6 48 - 47 /10؛ الحدائق الناضرة 7 437 /8. الحدائق الناضرة 9 440. 8 438 /8. العروة الوثقی 10 692 /1. جواهر الکلام 11 146 /12. وسائل‏الشیعة 536 /14؛ جواهرالکلام 12 404 /10. جواهر الکلام 173 - 172 /12.

منابع

1. فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 2 : صفحه 471

اصطلاح‌نامه

مترادفات

از واژه «تسبیح ( وسیله ذکر )» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:

سُبحه ( تسبیح)

اعم

آلات مشروع عبادت

وابسته

استخاره به تسبیح، گذاشتن تسبیح در مسجد

منابع

• المبسوط فی فقه الامامیة جلد 9 : صفحه 99
• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 2 : صفحه 471