صفت هَمس
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
صفت هَمس : تلفظ حرف با آهستگی و ضعف و بدون جوهر؛ از صفات اصلی حروف
«همس» در لغت به معنای مخفی بودن، صدای آهسته، ضعیف و بی‌جوهر است. برخی از حروف به سبب ضعفی که در آن‌ها است، هنگام تلفظ آن‌ها، آواز به حدی فروگذاشته می‌شود که جوهر صوت در آن حروف ظاهر نمی‌شود؛ این حالت را در علم تجوید، صفت همس گویند. در این حالت، نَفَس قطع نشده؛ بلکه جریان داشته و حرف با آهستگی و ضعف تلفظ می‌شود.
این صفت در مقابل صفت جهر و از صفات اصلی حروف است. حروف دارای صفت همس را حروف مهموسه گویند؛ مانند: س، ش، …
نیز ر.ک:حروف مهموسه.
منابع
- العقد الفرید فی فن التجوید : صفحه 40
- تجوید استدلالی : صفحه (135-136)
- حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم جلد 2 : صفحه 50
- سر البیان فی علوم القرآن : صفحه 168
- تجوید جامع : صفحه 52
- الرائد فی تجوید القرآن : صفحه 47
- الموضع فی التجوید : صفحه 88
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «صفت هَمس» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:
اعم
وابسته
منابع
- الاتقان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 349
- الرائد فی تجوید القرآن : صفحه 47
- العقد الفرید فی فن التجوید : صفحه 40
- الموضع فی التجوید : صفحه 88
- تجوید استدلالی : صفحه (135-136)
- تجوید جامع : صفحه 52
- تجوید جامع : صفحه 52
- حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم جلد 2 : صفحه 50
- سر البیان فی علوم القرآن : صفحه 168
- غایة المرید فی علم التجوید : صفحه 136