آیه حصر (فقه )

توضیح مفهومی

آیه حصر

آیه حَصر: آیه 145 سوره انعام.

به آیه « قُل لا أَجِدُ فِی مَا أُوحِیَ اِلَیَّ مُحَرَّماً عَلَی طَاعِمٍ یَطعَمُهُ اِلاّ أَن یَکُونَ مَیتَةً... » در باب اطعمه و اشربه بر حرمت خوردن مردار، خون جهنده (--» خون جهنده) ، خوک و حیوانی که هنگام ذبح آن، نامی غیر از خدا بر آن برده شده باشد، استناد شده است. حصر در آیه اضافی است نه حقیقی، یعنی در آن چه تا کنون بر من وحی شده است، حرامی جز این چهار چیز نیافته ام و این با نزول محرّمات دیگر پس از نزول این آیه، منافات ندارد. 1

1 - کنز العرفان 2 303.

منابع

1. فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 1 : صفحه 176

اصطلاح‌نامه

اعم

آیه تحریم ( فقه )

وابسته

حصر ( فقه )، خوردن مردار

منابع

• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 1 : صفحه 176