بلاغ ( قرآن )

توضیح مفهومی

بلاغ ( قرآن ) : یکی از اسامی قرآن

بلاغ و بلوغ در لغت به معنای رسیدن به انتها و مقصد است؛ اعم از آن که مکان باشد یا زمان یا چیز شناخته‌شده دیگر. گاهی نزدیک شدن به مقصد را نیز «بلاغ» می‌گویند. راغب می‌گوید: با آن که بلاغ، مصدر ثلاثی است، ولی به معنای تبلیغ و کفایت نیز آمده است.

چون قرآن پیام خداوند را به بشر برای تأمین احتیاجات و تکامل آنان ابلاغ می‌کند و نیز مردم با آن به امر و نهی الهی می‌رسند و برای رسیدن به رستگاری به‌آن تمسک می‌جویند، «بلاغ» نامیده شده است.

در آیه 52 سوره ابراهیم چنین آمده است: «هَذَا بَلاَغٌ لِّلنَّاسِ وَلِیُنذَرُواْ». عنوان بلاغ تنها در این آیه برای قرآن آمده است که البته در این باره نیز اختلاف است؛ برخی گفته‌اند مشارٌ الیه «هذا» قرآن است، برخی دیگر معتقدند مشارٌ الیه «هذا» سوره ابراهیم و آیات 49 - 51 است.

منابع

1. جمال القراء و کمال الاقراء جلد 1 : صفحه 175
2. الاتقان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 181
3. البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 1 : صفحه 280
4. البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 1 : صفحه 279
5. المفردات فی غریب القرآن : صفحه 58
6. التفسیر الکبیر جلد 19 : صفحه 149
7. المیزان فی تفسیر القرآن جلد 12 : صفحه 90
8. مجمع البیان فی تفسیرالقرآن جلد 6 : صفحه 96

اصطلاح‌نامه

اعم

اسامی و صفات قرآن

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه بلاغ ( قرآن ) به زیرصفحه بلاغ ( قرآن )/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

• الاتقان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 181
• البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 1 : صفحه 279، 280
• البرهان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 346
• التفسیر الکبیر جلد 19 : صفحه 149
• المفردات فی غریب القرآن : صفحه 58
• المیزان فی تفسیر القرآن جلد 12 : صفحه 90
• تاریخ قرآن : صفحه 31
• جمال القراء و کمال الاقراء جلد 1 : صفحه 175
• قاموس قرآن جلد 1 : صفحه 228
• مجمع البیان فی تفسیرالقرآن جلد 6 : صفحه 96