صفت نفخ

توضیح مفهومی

صفت نفخ : خروج هوا از مخرج حرف هنگام تلفظ آن؛ از صفات فرعی حروف

نَفْخ (با فتح اول و سکون دوم) در لغت به معنای دمیدن هوا از دهان است، و در فن تجوید به خروج هوا از مخرج حرف، هنگام تلفظ آن گفته می‌شود، و در مقام ادا، لب‌ها باد می‌کنند و صوتی پدید می‌آید. نفخ از صفات فرعی و غیرمتضاد حروف به شمار می‌آید.

حرف دارای این ویژگی را «حرف منفوخ» گویند؛ مانند: تلفظ «ف» در کلمات: أُفّ، کهف، أفواههم، أفواج و فَوَیل.

نیز ر.ک:حرف منفوخ.

منابع

1. سر البیان فی علوم القرآن : صفحه 175

اصطلاح‌نامه

اعم

صفات فرعی ( علوم قرآنی )

وابسته

حرف منفوخ

منابع

• تجوید جامع : صفحه 57
• سر البیان فی علوم القرآن : صفحه 171، 175